2022(e)ko ekainaren 1(a), asteazkena

La filosofía de Spinoza

 

La filosofía de Spinoza

 

 Juan José Angulo de la Calle


Spinoza.jpg
https://es.wikipedia.org/wiki/Baruch_Spinoza#/media/Archivo:Spinoza.jpg

 

 

Según Spinoza, la Naturaleza es eterna, siempre ha existido. Así que debe tener un mecanismo de funcionamiento que procure la constante subsistencia como todo. Dios y la naturaleza serían un mismo ser. Spinoza afirmaba que Dios es perfecto y, como tal, no pudo necesitar crear el universo, por lo que la Naturaleza siempre debe haber existido. Lo sentenciaría concluyendo que Dios es lo mismo que la Naturaleza.


Baruch Spinoza había defendido que todo es naturaleza divinizada (porque Dios era visto como un ser perfecto que no pudo necesitar crear el universo). También sentenció que todo era naturaleza, todo era determinación. El libre arbitrio casi sería una ilusión: somos fundamentalmente naturaleza y todos nuestros actos son meramente un conato interno de un espíritu ya formado, unido a todo.


El conato, el impulso interno a hacer todo acto, buscaría una sola cosa: la subsistencia o pervivencia de la existencia. La ética, more geometrico demonstrata, es la descripción de un mecanismo automático compuesto por impulsos y pasiones que están orientados y determinados a la supervivencia.

 

Este mecanismo tiene que existir porque todos los impulsos (hambre, sed...) tienden a procurar subsistir y debe tener un principio básico que los ordene.

 

Bibliografía 

 

-Spinoza, B. 2017: Ética.  Sevilla: Espuela de Plata.  

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.